قافله ی عشق

                                                همچو نی لبریز دردم چون ننالم ؟ چون نسوزم؟

بر من از بیداد گردون صبح شادی شام غم شد

                                               چون کنم از صبح و شام از گردش گردون ننالم؟

نا مرادی ها و خواری های من

سودم از سودای دل جز درد نیست

غیر اشک گرم و آه سرد نیست

ای دریغ از انتظار من دریغ

وز دل امیدوار من دریغ

جان نکردم در وفا از وی دریغ

ای دریغا ای دریغا ای دریغ..

 و من چقدر ساده ام
                                  که سالهای سال

درانتظار تو
                      کنار این قطار رفته ایستاده ام

و همچنان
                      به نرده های استگاه رفته 

                                                        تکیه داده ام...!!

یا مقلب قلب ما را شاد کن
                                          یا مدبر خانه را آباد کن

یا محول احسن الحالم نما
                                          از بدیها فارغ البالم نما

هرکس به خیالیست هم آغوش وکسی نیست
                                                            ای گل به خیال تو هم آغوش تر از من

افتاده جهانی همه مدهوش تو لیکن
                                                            افتاده تر از من نه و مدهوش تر از من

بی ماه رخ تو شب من هست سیه پوش
                                                            اما شب من هم نه سیه پوشتر از من

خواب مرگم باد اگر دور از تو خوابم آرزو

                                                     خون خورم بی چشم مستت گر شرابم آرزوست

ای گل تازه که بویی ز وفا نیست تو را

خبر از سرزنش خار جفا نیست تو را

رحم بر بلبل بی برگ و نوا نیست تو را

    التفاتی به اسیران بلا نیست تو را

ما اسیر غم و اصلا غم ما نیست تو را

با اسیر غم خود رحم چرا نیست تو را